تاثیر تمرین هوازی بر بیومارکرهای قلبی ( GDF-۱۵ ) مردان سالمند فعال

مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر بیومارکرهای قلبی (سطوح سرمی GDF-۱۵ ) مردان سالمند فعال بود. تعداد آزمودنی ۲۸ نفر به صورت تصادفی هدفمند در دو گروه ۱۴ نفری ( ۱ . تمرین هوازی و ۲ . کنترل)مورد مطالعه قرار گرفتند. سطوح سرمی GDF-۱۵ به روش الایزای ساندویچی با استفاده از کیت های مخصوص ارزیابی و ثبت شد. سپس آزمودنیهای گروه های مداخله تمرینی به مدت ۶ هفته و سه جلسه در هفته به اجرای پروتکل های تمرین هوازی پرداختند. پس از اتمام تمرینات داده های پس آزمون مشابه با شرایط پیش آزمون ارزیابی و ثبت شد. با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، آزمون t وابسته و آزمون t مستقل در محیط SPSS نسخه ۲۵ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری ۰۵ /. در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد، سطوح سرمی GDF-۱۵ پس از ۶ هفته تمرینات هوازی افزایش معنی داری داشت. لیکن داده های مربوط به گروه کنترل در پیش و پس آزمون تفاوت معنا داری نداشت. یافته های تحقیقات قبلی نشان می دهد که GDF-۱۵ پس از تمرینات مقاومتی کاهش معنا داری دار، لذا بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان پیشنهاد کرد که به منظور بهبود GDF-۱۵ از روش تمرین هوازی استفاده کرد.