تاثیر امیددرمانی بر خودارزشمندی و خودکنترلی دانش آموزان متوسطه اول شهر سربیشه

خودکنترلی و خودارزشمندی از جمله متغیرهای مهمی است که به نظر می رسد باید در مورد نوجوانان بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. از طرف دیگر؛ آموزش امیددرمانی می تواند به کیفیت زندگی این گروه از افراد جامعه کمک کند. هدف پژوهش حاضر، تاثیر امیددرمانی بر خودارزشمندی و خودکنترلی دانش آموزان متوسطه اول شهر سربیشه بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه اول شهر سربیشه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد. بر اساس آمار مدیریت آموزش و پرورش، آمار آنان ۷۳۰ نفر اعلام شد. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل : پرسشنامه خودکنترلی تاگنی ، پرسشنامه خودارزشمندی کراکر و همکاران (۲۰۰۳) و پروتکل آموزشی امیددرمانی اسنایدر (۲۰۰۰) بود. برای آزمودن فرضیه های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد، آموزش امیددرمانی بر خودارزشمندی و خودکنترلی دانش آموزان تاثیر دارد.