بررسی تجارت مواد هسته ایی از منظر حقوق داخلی و معاهدات بین المللی

اگرچه امروزه انجام معاملات تجاری بین المللی و بدون تبعیض میان کشورهای جهان از جمله بدیهی ترین و شناخته ترین ا صول در روابط تجاری آنها به حساب می آید. اما شکل گیری این مو ضوع مربوط به سال های پس از جنگ جهانی دوم می با شد. در آن زمان کشورهای جهان گرد هم آمدند تا پس از هم اندیشی ، ساختارها و بنیادهای نظام اقت صادی و تجاری جهان را پس از ویرانی های جنگ ایجاد شده بود پی ریزی کنند. در سیاست های داخلی هر کشوری با توجه به مصالح ملی و امنیتی خود ضمن اتخاذ قوانین مرتبط ، سعی در کنترل تجارت کالا و مواد هسته برآمده اند. هرچند برخی از این قوانین بسیار سخت گیرانه و در بعضی موارد ناقض اصول و مقررات بین المللی هستند. ولی قاچاق و سرقت مواد هسته ای می تواند منجر به انتشار این مواد و ساخت ابزار هسته ای یا پراکندگی رادیولوژیکی وآلودگی منطقه شود، اقدامات ک شف و واکنش به چنین اتفاقاتی بخش های ضروری یک برنامه جامع امنیت هسته ای می با شند. در هرحال یکی از عوامل مهم سیستم های کارآمد در امنیت هسته ای، اجرای اقدامات موثر در جهت کنترل نقل و انتقال اجزای تجهیزات، مواد غیرهسته ای، فناوری یا اطلاعاتی می با شد. که ممکن ا ست منجر به ایجاد انفجارهای هسته ای یا ابزارهایی جهت پراکندگی رادیولوژیکی گردد. این مقاله وضعیت تجارت کالا و مواد هسته ایی در ایران و همچنین وظایف آژانس بین المللی انرژی اتمی در راستای تامین صلح آمیز تجارت کالاها و مواد هسته ایی و قوانین داخلی جهت پیشگیری از قاچاق کالاهای هسته ای و محدودیت های پیش بینی شده مورد بررسی قرار داده است .