تبیین نقش رهبری خدمتگزار بر خودکارآمدی و نوآوری کارکنان

امروزه سازمانها رکن اصلی جامعه کنونی را تشکیل داده و دو عامل حیاتی آن عبارتند از: مدیریت و رهبری که مهم ترین عامل در حیات، رشد و بالندگی یا مرگ سازمان محسوب می شود و دیگری انسانها که گردانندگان اصلی هر سازمان می باشند. در سازمان یکی از ارکان حیاتی رهبری می باشد، بدون وجود رهبری ممکن است حلقه اتصال موجود در میان اهداف فردی و سازمانی ضعیف شود هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر رهبری خدمتگزار بر خودکارآمدی و رفتارهای مبتکرانه کارکنان با توجه به نقش میانجی مسئولیت پذیری اجتماعی در بین کارکنان بود. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری دادهها پیمایشی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان سازمان هواپیمایی کشور بوده که حجم نمونه به صورت تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران برای جامعه محدود ۳۰۷ نفر برآورد گردید. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس رهبری خدمتگزار از ارهارت (۲۰۰۴)، مقیاس مسئولیت پذیری از کارول (۲۰۱۰)، مقیاس خودکارآمدی از چن و همکاران (۲۰۰۱) و مقیاس رفتارهای مبتکرانه از کانتر (۱۹۹۸) بود و بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت طراحی شد و ضرایب آلفای کرونباخ آنها به ترتیب برابر با ۹۲۷/۰، ۹۲۸/۰، ۸۵۶/۰ و ۹۱۱/۰ به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS۲۵ که از آن برای آمار توصیفی و برای تعیین رابطه بین متغیرها از معادلات ساختاری با نرم افزار SmartPLS بهره گرفته شدند.نتایج پژوهش نشان داد که رهبری خدمتگزار بر مسئولیت پذیری، خودکارآمدی و رفتارهای مبتکرانه تاثیر مثبت و معنی داری دارد؛ همچنین تاثیر مثبت و معنی داری مسئولیت پذیری بر خودکارآمدی و رفتارهای مبتکرانه تایید شد. در نهایت نیز نقش میانجی گری مسئولیت پذیری در رابطه بین رهبری خدمتگزار با خودکارآمدی و رفتارهای مبتکرانه تایید شد.