رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده وتاب آوری با اضطراب اجتماعی زنان

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری با اضطراب اجتماعی زنان بود. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی واز نظر روش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار ساکن در منطقه ۱۴شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه پژوهش شامل ۲۰۰ نفر بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸)، پرسشنامه تاب آوری کونورودیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته هابیانگر آن بود که بین حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معکوس و معناداربود(.(-۰/۸۴۰ و نیز بین حمایت اجتماعی ادراک شده و اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معکوس ومعنادار بود(.(-۰/۲۸۰ همچنین بین تاب آوری و اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معکوس ومعنادار بود(.(-۰/۴۶۰ لذا می توان به فراخور اقشار جامعه و با در نظر گرفتن کارگاه های آموزشی و آموزش روشهای افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری، اضطراب اجتماعی را در میان افراد جامعه به ویژه زنان سرپرست خانوارکه جزو اقشار آسیب پذیرجامعه می باشندکاهش داد.