نقش خودپندارهی عمومی، خودپنداره ی آموزشگاهی و خودپنداره ی غیرآموزشگاهی در پیشبینی تقلب تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودپنداره ی عمومی، خودپنداره ی آموزشگاهی و خودپنداره ی غیرآموزشگاهی در پیشبینی تقلب تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۰۱ تشکیل میدادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۱۵۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به تعطیلی مدارس و شیوع بیماری کرونا ، داده ها با استفاده از روش در دسترس و پاسخ دهی داوطلبانه دانش آموزان به پرسشنامه مجازی انجام شد.از پرسشنامه ی خودپنداره ی تحصیلی یسنچن و پرسشنامه ی تقلب تحصیلی فراست برای جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین خودپندارهی عمومی، خودپندارهی آموزشگاهی، خودپندارهی غیرآموزشگاهی با تقلب تحصیلی دانش آموزان رابطه ی منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۲۱ درصد از کل واریانس تقلب تحصیلی دانش آموزان براساس خودپنداره ی عمومی، خودپنداره ی آموزشگاهی و خودپنداره ی غیرآموزشگاهی قابل پیشبینی است. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که خودپنداره ی عمومی، خودپنداره ی آموزشگاهی و خودپنداره ی غیرآموزشگاهی از متغیرهای مرتبط با تقلب تحصیلی دانش آموزان میباشند که نیازمند توجه و برنامهریزی هستند.