نقش جو عاطفی خانواده و عدم تحمل بلاتکلیفی در پیشبینی اضطراب کرونا دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان جو عاطفی خانواده و عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب کرونا در دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر آشخانه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل داد که مطابق با آمارهای دریافتی حجم جامعه ۹۵۰ نفر برآورد شده است. نمونه این پژوهش ۲۷۴ نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحلهای و بر اساس جدول انتخاب نمونه کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) انتخاب شدند . ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه جو عاطفی خانواده هیل برن((۱۹۸۹ و پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریتسون و همکاران((۱۹۹۴ و مقیاس اضطراب کرونا علیپور و همکاران((۱۳۹۸بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و روشهای آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین جو عاطفی خانواده با اضطراب کرونا رابطه منفی معناداری وجود دارد r= -۶۲۱) و(P <۰/۰۰۱ و بین عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب کرونا رابطه مثبت معناداری وجود دارد(r=۶۷۸ و.(P =۰/۰۰۱ همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که جو عاطفی خانواده میتواند به طور منفی معناداری و عدم تحمل بلاتکلیفی به طور مثبت معناداری اضطراب کرونا را پیشبینی کند. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان تمهیداتی در خصوص افزایش جو عاطفی خانواده و کاهش بلاتکلیفی با رعایت شرایط بهداشتی به منظور کاهش اضطراب کرونا تدارک دید.