اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بربعد شایستگی تاب آوری دانش آموزان بی سرپرست و بد سرپرست

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بعد شایستگی تاب آوری دانش آموزان بی سرپرست و بد سرپرست انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل به همراه پیش آزمون و پس آزمون بود. دراین پژوهش، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر، در گروه سنی ۱۸-۱۲ سال بود که در مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست یا بد سرپرست شهرستان نجف آباد استان اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ نگهداری می شدند. از بین آنها ۳۶ نفر به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت انتساب تصادفی در دو گروه ۱۸نفره (آزمایش وکنترل) قرار داده شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پکیج آموزش ذهن آگاهی ۱۲ جلسه ۶۰دقیقه ای، ولف و سرپا (۲۰۱۹) . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شد. نتایج نشان داد: بین بعد شایستگی تاب آوری دو گروه آزمایش و کنترل، در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت(۰۱/۰P<). بر این اساس می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر ذهن آگاهی موثر بوده است.