پیشنهاد معادلات جدید با بکارگیری آزمون نوین "انتقال اصطکاک" جهت تخمین مقاومت فشاری ملات ها و سنگ ها
محل انتشار: نشریه مهندسی سازه و ساخت، دوره: 10، شماره: 7
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 71
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSEC-10-7_012
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1402
چکیده مقاله:
اکثر روش های موجود جهت تخمین مقاومت مصالح، یا به صورت مخرب بوده یا دارای تجهیزات گران قیمت و وارداتی هستند. برخی از آن ها نیز به طور غیر مستقیم مقاومت مصالح را اندازه گیری می نمایند. لذا آزمونی که دارای تجهیزات ارزان، ساده و در دسترس، دارای دقت بالا، قابل اعمال در تمامی شرایط (خشک، مرطوب، زیر آب و تحت هر دمایی)، دارای خرابی سطحی و جزئی و قابل انجام هم در آزمایشگاه و هم در محل پروژه باشد، مورد نیاز می باشد. لذا در این مقاله با استفاده از روشی ساده، درجا و با تجهیزات ارزان و در دسترس به نام آزمون "انتقال اصطکاک" اقدام به اندازه گیری مقاومت فشاری و کششی ملات ها و سنگ های مختلف شده است. در آزمون انتقال اصطکاک ابتدا یک مغزه جزئی به قطر ۵۰ و ارتفاع ۲۵ میلی متر روی سطح نمونه ایجاد نموده و سپس دستگاه انتقال اصطکاک روی مغزه تثبیت شده و با استفاده از یک ترکمتر معمولی، به مغزه لنگر پیچشی اعمال می گردد تا دچار شکست گردد. سپس با تعیین مقاومت سطحی حاصل از آزمون انتقال اصطکاک و مقایسه نتایج به دست آمده با آزمون های استاندارد، معادلات به دست آمده جهت تبدیل نتایج حاصل از آزمون "انتقال اصطکاک" به مقاومت فشاری تک محوری مصالح ارائه شده است. آزمون ها بر روی هفت نوع سنگ مختلف و ملات های سیمانی که در کارهای عادی تعمیراتی بکار می روند انجام پذیرفت. نتایج حاصله بیانگر دقت بالای آزمون انتقال اصطکاک در اندازه گیری مقاومت سنگ ها و ملات ها می باشد. ضریب تعیین بین نتایج آزمون انتقال اصطکاک با مقاومت فشاری تک محوری سنگ ها برابر ۲/۹۳ درصد بدست آمد که با توجه به منحنی کالیبراسیون می توان با بکارگیری آزمون انتقال اصطکاک، مقاومت فشاری سنگ ها را با استفاده از معادله y=۱.۶۷x+۹۰.۸ اندازه گیری نمود. همچنین با استفاده از آزمون انتقال اصطکاک، مقاومت فشاری و کششی ملات ها را نیز می توان با دقت حدود ۹۴ درصد اندازه گیری نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود نادری
استاد، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
علی صابری ورزنه
دکتری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
ابوالفضل رشوند آوه
ارشد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران