بررسی روابط فرقه بهائیت با دولت های استعماری

بیش از ۱۶۰ سال پیش ، اتفاقی در کشورمان رخ داد که در تاریخ ، منشاء حوادث بسیار شد . یک جوان شیرازی به نام علی محمد ، مدعی شد که باب « علم » امامان شیعه و نماینده آخرینشان : حجت بن الحسن عسکری (ج) است . دیری نگذشت که پا فراتر نهاد وادعای « قائمیت » و « رسالت » و حتی « ربوبیت » کرد و با آوردن کتاب ، اسلام و قرآن جاویدان را منسوخ شمرد و این در حالی بودکه او ، در بحث با عالمان ش یعه در اصفهان و تبریز ، نتوانست آنان و بالتبع ، ملت مسلمان ایران را حتی نسبت به « باب یت » خویش ، متقاعد کند. بهائیت منشعب از بابیگری است و بابیگری تیز انشعابی از فرقه شیخیه است که از اندیشه های شیخ احمد احسایی در قرن دوازدهم هجری قمری شد. این پژوهش می کوشد با روشی تحلیلی و توصیفی و با استفاده از منابع معتبر کتابخانه ای نظیر کتاب،مقاله و پایان نامه و .. به زمینه های ایجاد ، اهداف ، ارتباط با دولت های استعماری که هدف اصلی پژوهش است ، بپردازد.