ارزیابی توسعه پایدار شهر شیراز بر اساس عملکرد شاخص های محیط زیستی در شهر هوشمند

پراکندگی سکونتگاه های انسانی روی زمین مشکلات زیست محیطی بسیاری را ایجاد کرده است. برای حل مشکلات بوجود آمده یکی از مدل های مطرح شده نظریه رشد هوشمند می باشد. رشد هوشمند نظریه مدیریتو برنامهریزی شهری است که توسط جامعه برنامهریزی آمریکا در اواخر دهه ۱۹۹۰ برای مقابله با گسترش نامنظم شهرنشینی شهری و مشکلات ناشی از منابع زمین و محیط زیست پیشنهاد شده است . هدف از این تحقیق سنجش پایداری محیطی شهر شیراز براساس شاخص های زیست محیطی رشد هوشمند شهری می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش شناسی بصورت توصیفی- تحلیلی بوده؛ و جمع آوری اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه ای و پیمایشی بوده است. جامعه آماری تحقیق تحقیق شامل کل متخصصین و اساتید محیط زیست و شهرسازی در شهر شیراز است. حجم نمونه ۲۵ نفر از متخصصین می باشد، برای تحلیل دادها از روش معادلات ساختاری استفاده شد.نتایج نشان داد که برای پایداری محیطی در شهر شیراز از بینشاخص های زیست محیطی رشد هوشمند شهری شاخص آلودگی هوا، فضای سبز و فضای باز دارای بیشترینو تولید زباله کمترین اثرگذاری می باشد. در نتیجه باید برای رسیدن به پایداری محیطی در شهر شیراز باید به شاخص های زیست محیطی رشد هوشمند توجه زیاد شود.