بررسی میزان آسیب شناسی در حوزه محیط زیست پایدار(مطالعه موردی شهر شیراز)

امروزه شهرها، از مشکلات و آسیبهای جدی در زمینه های مختلف به خصوص چالشهای زیستمحیطی رنجمیبرند. تمرکز جمعیت در شهرها و عدم تناسب بین رشد خدمات و زیرساختهای شهری بهویژه درکشورهای در حال توسعه، مناطق شهری را از نظر معیارهای پایداری زیست محیطی و کیفیت زندگی با انواع آسیبهای زیست محیطی مانند آلاینده های هوا، آلاینده های شنیداری و دیداری، مشکلات دفع فاضلاب و زباله، تامین آب بهداشتی و غیره روبهرو ساخته است. تداوم اینگونه آسیبها، بهویژه با شکل و کارکردی که در کشورهای در حال توسعه ازجمله ایران دارد، بحران آفرین و هشداری بر ناپایداری زیست محیطی در شهرها است. در این راستا، تحقیق حاضر، از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی میباشد. هدف اصلی تحقیق، تحلیل و آسیب شناسی پایداری زیست محیطی در شهر شیراز است. برای دستیابی به هدف مذکور، پس ازاستخراج یافته ها از مطالعه سوابق و تجارب مطالعات داخلی، شاخصهایی از جمله آلاینده های هوا، آب وپسماندهای شهری به عنوان آسیبهای زیست محیطی انتخاب گردید. یافته های تحقیق بیانگر این است که با وجود سهم هر یک از آسیبهای زیست محیطی در تحلیل معیارهای پایداری و کیفیت محیط زیست شهری، میتوان گفت آلاینده های هوا مهمترین نقش را در ناپایداری زیست محیطی شهر شیراز دارند.