مطالعه راهکارهای توسعه پارک های شهر شیراز با نگرشی به مساله استفاده بهینه شهروندان

هر امروزه مفهوم شهر بدون وجود فضای سبز ، قابل تصور نیست. پیامدهای توسعه شهری و پیچیدگی معضلات زیست محیطی، موجودیت فضای سبز و گسترش آن را به عنوان ریه های تنفسی شهرها اجتناب ناپذیرکرده است. اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخصهای توسعه یافتگیجوامع مطرح بوده و نبود آن به معنی عدم وجود سلامت و تندرستی در شهرها تلقی میشود. .پارکهای شهری یکی از مهمترین فضاهای عمومی شهر هستند که بستر تعاملات و مراودات اجتماعی شهروندان میباشند. این فضاهای شهری میبایست به نیازهای گروه های سنی، جنسی و اقشار مختلف، پاسخگو باشند. امروزه کیفیت محیطی فضاهای عمومی از اهمیت بالایی برخوردار است. امروزه ایجاد هماهنگی لازم بین خواسته های شهروندان و نوع و امکانات پارک ها، از ملزومات ارتقای کیفی فضاهای سبز شهری است. از این رو جهت بهسازی و بازنگری پارک ها، بایستی عوامل جمعیت شناسی موثر در توزیع و رشد فضاهای سبز، مطالعه شود.هدف از این تحقیق بررسی کیفی توسعه ی پارک های شهری و فضای سبز شهری در بهینه سازی استفادهشهروندان از آن در شیراز است ، محورهای مورد بررسی در این پژوهش جهت تدوین برنامه های آتی توسعه ی فضاهای سبز شهر شیراز عبارتند از: الویت تفریحی شهروندان، مدت زمان صرف شده برای رسیدن به یک پارک، میزان مراجعه به پارک ها در طول سال، قالب های اصلی مراجعه به پارک ها، ترجیحات فصلی در مراجعه به پارک ها، مقیاس پارک های مورد استفاده و الویت های مردمی در توسعه ی انواع مختلف پارک ها. و روش انجام تحقیق به صورت اسنادی و تحلیلی و از نرم افزار GIS در این پژوهش استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که استفاده از پارک های ، شهری ، مهم ترین الویت تفریحی شهروندان شهر شیراز بوده ، ولی عواملی موجب گشته که میزان استفاده ی مردم از این فضاها در فصل های سرد سال به حداقل کاهش یابد. همچنین شهروندان تمام نواحی شهری بر توسعه پارک های بزرگ حومه ای جهت گذران اوقات فراغت تاکید نموده اند.