بررسی رابطه سکوت سازمانی با سطح رضایت شغلی با توجه به متغیر میانجی جو سازمانی و تعهد سازمانی در کارکنان شرکت آب و فاضلاب استان اصفهان

اهمیت منابع انسانی در سازمانها همواره رو به افزایش بوده است و این امر نیز به نوبهی خود ضرورت تمرکز و توجه ویژه بهمتغیرهای مرتبط با مدیریت منابع انسانی را مشخص می سازد. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سکوتسازمانی با سطح رضایت شغلی با توجه به متغیر میانجی جو سازمانی و تعهد سازمانی در کارکنان شرکت آب و فاضلاب استاناصفهان انجام شد. بدین منظور، ابتدا ادبیات و پیشینه پژوهش بررسی و پس از آن اقدام به انجام پژوهش میدانی گردید. جامعهآماری مورد نظر در این پژوهش کلیه کارکنان شرکت آب و فاضلاب استان اصفهان، به تعداد ۲۰۰۰ نفر بود که با توجه به عدمدسترسی به کلیه اعضا از نمونه آماری به تعداد ۳۲۲ نفر استفاده شد. برای تعیین تعداد نمونه آماری از جدول کرجسی و مورگان وبرای فرآیند نمونه گیری از نمونه گیری تصادفی استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه استاندارد شامل۱۷ گویه بر اساس ابعاد سکوت سازمانی، رضایت شغلی، تعهد سازمانی و جو سازمانی بود و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیزمدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی انتخاب شد. در بخش یافته های حاصل از تجزیه و تحلیلاطلاعات ابتدا به بررسی وضعیت متغیرهای جمعیت شناختی پرداخته شد و پس از آن نیز نتایج بررسی مقدماتی داده ها ارائهگردید. بخش مدلسازی معادلات ساختاری نیز شامل دو بخش آزمون الگوی اندازه گیری و آزمون الگوی ساختاری بود. در بخشآزمون الگوی ساختاری نیز ضرایب شدت مسیر و همچنین معنی داری آنان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بخش نشان داد کهتاثیر سکوت سازمانی بر تعهد سازمانی، رضایتمندی شغلی و جو سازمانی مثبت و معنی دار می باشد. همچنین تعهد سازمانی نیزبر رضایت شغلی دارای تاثیر مثبت و معنی دار می باشد. اما معنی دار بودن تاثیر جو سازمانی بر رضایت شغلی مورد تایید قرارنگرفت و به موجب آن یکی از فرضیه های پژوهش رد و مابقی فرضیه ها مورد تایید قرار گرفت. در انتهای پژوهش نیزپیشنهادات کاربردی، محدودیت ها و پیشنهادات برای پژوهش ها آتی ارائه شد.