تحلیل شاخص آسیب پذیری نوسانات عوامل اقلیمی در ایران

نوسانات اقلیمی در یک منطقه اثرات شدیدی بر منابع آبوخاک می گذارد؛ بنابراین مطالعه میزان نوسانات به وجود آمده در عوامل اقلیمی مناطق مختلف به جهت اتخاذ سیاست های مقابله یا انطباق با شرایط جدید از اهمیت ویژهای برخوردار است . یکی از روشهای بررسی میزان نوسانات یا آسیب های به وجود آمده بر فعالیت های اقتصادی، محاسبه شاخص آسیب پذیری می باشد. برای دستیابی به این هدف، ایستگاههای هواشناسی مناطق مختلف کشور (۱۱۵ ایستگاه)، تحت ۱۲ منطقه اقلیمی تقسیم بندی شدند و اجزای شاخص آسیب پذیری نوسانات عوامل اقلیمی که دو نوع شوک (شوکهای دائمی و شوکهای مکرر) را در برمی گیرد، موردمحاسبه قرار گرفت . این شوکها شامل نوسانات دمایی ، بارش، وقوع طوفان و پیشرفت خشکی می شوند. نتایج بیانگر آن است که بندرلنگه در استان هرمزگان و شهر ساوه در استان مرکزی به ترتیب دارای بالاترین و کمترین شاخص می باشند. از بین ۱۲ منطقه اقلیمی ، در نه منطقه نوسانات بارندگی و در سه منطقه نوسانات پیشروی بیابان به عنوان مهم ترین عامل در بالا بودن مقدار شاخص شناسایی شدند.