خاصیت ضد لیستریایی اسانس آویشن شیرازی و مقایسه آن با نایسین در نانوپوشش کیتوزان در فیله مرغ

بیماری های غذا زاد همواره از مهم ترین دغدغه های بشر بوده و مطالعه حاضر به منظور بررسی روشی برای کاهش این خطرات انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss ) و کاربرد آن به همراه نایسین در پوشش پایه نانوامولسیون کیتوزان جهت کنترل رشد لیستریا مونوسیتوژنز تلقیح شده در فیله مرغ طی یک دوره ۱۶ روزه نگهداری شده در دمای سرد (۱±۴ درجه سانتی گراد) و هم چنین بررسی فعالیت ضد لیستریایی اسانس گیاه آویشن شیرازی با استفاده از روش میکرودایلوشن برای تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) بود. ترکیب شیمیایی اسانس با روش کروماتوگرافی گازی تعیین و تیمارها در شش گروه: فاقد پوشش (کنترل)، کیتوزان، نانوامولسیون کیتوزان، نانوامولسیون کیتوزان حاوی اسانس آویشن شیرازی، نانوامولسیون کیتوزان + نایسین، نانوامولسیون کیتوزان + اسانس آویشن شیرازی + نایسین تقسیم شدند، سپس نمونه ها جهت شمارش باکتریایی در روزهای ۰، ۲، ۴، ۸، ۱۲ و ۱۶ به یخچال منتقل شدند. کارواکرول (۳۶/۴۴ درصد)، تیمول (۱۴/۳۰ درصد) و گاماترپینن ۳۱/۸ درصد) به عنوان مهم ترین ترکیب شیمیایی اسانس آویشن شیرازی شناسایی و میانگین لگاریتم تعداد باکتری شمارش شده در دوره ۱۶ روزه بین گروه ها اختلاف معنی داری را نشان داد (۰/۰۵˂P). مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین اثر مهارکنندگی روی باکتری مربوط به گروه نانوامولسیون کیتوزان حاوی نایسین و اسانس در مقایسه با گروه کنترل بود. نتایج این مطالعه نشان داد، پوشش های خوراکی نانوامولسیون کیتوزان به طور موثری توانایی مهار رشد پاتوژن لیستریا مونوسیتوژنز در نمونه های فیله ی مرغ در دمای سرد را دارند و استفاده از آن ها در صنعت غذا می تواند مورد توجه قرار گیرد.