تاثیر پنهان سازی دانش بر بروز خلاقیت فردی و تیمی در بین کارکنان

هدف اصلی پژوهش تاثیر پنهان سازی دانش بر بروز خلاقیت فردی و تیمی در بین کارکنان بوده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی و از منظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلبه کارکنان سازمان های دولتی شهرستان اقلید مشتمل بر ۹۵۰ نفر بوده اند. نحوه نمونه گیری به صورت غیرتصادفی در دسترس و بر مبنای قواعد سرانگشتی در مدل سازی معادلات ساختاری (۱۰ برابر تعداد سوالات پرسشنامه) انجام گرفته است که درنهایت از بین ۴۰۰ پرسشنامه توزیع شده، ۲۷۰ نفر از کارکنان سازمان های دولتی منتخب شهرستان اقلید، حجم نمونه نهایی را تشکیل داده اند. با توجه به تعداد پرسشنامه بالاتر از ۲۰۰ از مدل سازی معادلات ساختاری کوواریانس محور (CBSEM) برای بررسی مدل پژوهش و آزمون فرضیات استفاده شده است. برای سنجش متغیرهای پژوهش، به ترتیب از پرسشنامه پنهان سازی دانش سرنکو و بونتیس (۲۰۱۶)، پرسشنامه خلاقیت فردی ژو و جورج (۲۰۰۱) و پرسشنامه خلاقیت تیمی هانکه (۲۰۰۶) استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روش اعتبار محتوا تائید شد و پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه استاندارد پنهان سازی دانش (۰.۸۳) ، پرسشنامه خلاقیت کارکنان (۰.۷۶) و پرسشنامه خلاقیت تیمی (۰.۸۵) محاسبه گردید. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از نرم افزار ایموس استفاده شده است. درنهایت پس از تایید برازش مدل پژوهش، نتایج نشان داد که پنهان سازی دانش بر خلاقیت تیمی کارکنان (۰.۵۲-) و همچنین بر خلاقیت فردی (۰.۴۶-) تاثیر معکوس معناداری دارد.