بررسی ارتباط و نقش پیش بینی کنندگی میزان استفاده از فضای مجازی با اولویت اینستاگرام در اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی دانش آموزان مقطع متوسطه (مورد مطالعه : شهر شیراز)

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط و نقش پیش بینی کنندگی میزان استفاده از فضای مجازی با اولویت اینستاگرام در اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی دانش آموزان مقطع متوسطه (مورد مطالعه : شهر شیراز) بود. طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش کمی ، مقطعی و به روش همبستگی بوده و در آن سعی شده رابطه بین متغیر میزان استفاده از فضای مجازی با اولویت اینستاگرام به عنوان متغیر پیش بین و اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی به عنوان متغیرهای ملاک با استفاده از ضریب همبستگی کشف گردد و همچنین رابطه پیش بینی متغیرهای ملاک (اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی ) بر اساس متغیر پیش بین (میزان استفاده از فضای مجازی) تعیین شود. نمونه مورد مطالعه این پژوهش را ۲۰۰ دانش آموز دختر مقطع متوسطه تشکیل می دادند که در سال تحصیلی ۴۰۲-۴۰۱ در شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند و بصورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدارس مختلف انتخاب شده و پرسشنامه های پریشانی ذهنی ، اعتماد به نفس و استفاده از شبکه های اجتماعی بین آنها پخش و بدین طریق اطلاعات گردآوری شد. معیارهای ورود به نمونه عبارت بودند از: مقطع متوسطه و جنسیت دختر داشتن ، سلامت روان داشتن و تمایل به مشارکت در پژوهش . جمع آوری دادهها بر اساس پرسشنامه پریشانی ذهنی ماسون، کلاریدج و جکسون (۱۹۹۵)، پرسشنامه استاندارد میزان اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان مرادی (۱۳۹۰) و پرسشنامه میزان استفاده از شبکه اجتماعی شیروانی (۱۳۹۵)، انجام گرفت . نتایج تحقیق نشان داد که اعتماد به نفس و پریشانی ذهنی دانش آموزان مقطع متوسطه (مورد مطالعه : شهر شیراز) بر اساس میزان استفاده آن ها از شبکه های اجتماعی قابل پیش بینی است .(p<۰/۰۵)