بررسی نقش همه گیری کووید-۱۹ بر بار مراجعه کنندگان به آزمایشگاه بالینی بیمارستان امیرالمومنین در منطقه سیستان

مقدمه: یکی از چالشهای اساسی مدیران بیمارستان در شرایط بحران همهگیری کووید-۱۹ مدیریت هزینه و کاهش مصرف منابع با حفظ کیفیت خدمات آزمایشگاهی و اطمینان از تداوم ارائه خدمات میباشد. آنها باید عملکرد آزمایشگاه را کنترل و گلوگاهها را شناسایی کنند و در نهایت تصمیم بگیرند که چه برنامهای برای کاهش استفاده نامناسب آزمایشگاه و افزایش درآمد لازم است. لذا بررسی حجم کاری آزمایشگاههای بالینی اطلاعات ارزشمندی را در اختیار مدیران بیمارستان برای تدوین و اجرای سیاستهای ارتقاء عملکرد بخش آزمایشگاه قرار دهد. روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی از نوع کاربردی میباشد که به صورت مقطعی جهت بررسی حجمکاری آزمایشگاه بالینی بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) زابل در منطقه سیستان به منظور بررسی حجم مراجعات در دو سال قبل و پس از شروع همهگیری کووید-۱۹ و تعیین علل تغییرات احتمالی انجام گرفته است. یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که تعداد بیماران بستری مراجعهکنندگان به میزان ۱۸/۷ درصد و بیماران سرپایی به میزان ۴۹/۷ درصد در دو سال بعد از شروع همهگیری نسبت به مدت مشابه کاهش و تعداد آزمایشات انجام شده در بخش بستری ۰/۰۲۵ درصد و در بخش سرپایی ۱۳/۵۵ درصد کاهش یافته است و از طرفی میانگین تعداد آزمایشها به ازای هر نفر در بخش بستری ۲۱/۰۹ درصد افزایش و در بخش سرپایی ۸/۹ درصد کاهش یافته است. نتیجهگیری: طبق نتایج بدست آمده از تحقیق، همهگیری کووید-۱۹ بر بار کاری آزمایشگاههای بالینی تاثیرگذار میباشد. لغو موارد بستری الکتیو، کاهش مراجعات بیماران، تعطیلی کلینیک ها و بخش های غیر کرونا، کاهش تصادفات، افزایش مشکلات اقتصادی و عدم اطمینان به کیفیت خدمات از عوامل کاهش بار مراجعه به بیمارستان عنوان گردید.