بررسی نقش معلمان در پذیرش فناوری های نوین در فرایند آموزش

استفاده زیاد از فناوری در هر بخش از زندگی، در نهایت مربیان را مجبور کرد که فناوریهای به روز را در محیطهای آموزشی با توجه به افزایش تقاضای یادگیرندگان هزاره ها ادغام کنند. بنابراین، اثربخشی معلمان از ادغام فناوری در محیطهای آموزشی، علاوه بر نقشهای بالقوه و مثبت استفاده از فناوری در محیطهای آموزشی، به موضوعی حیاتی تبدیل میشود. بر این اساس هدف این پژوهش بررسی نقش معلمان در پذیرش فناوری های نوین در فرایند آموزش است. این پژوهش از نوع کاربردی و با رویکرد کیفی با استفاده از روش تحلیل اسنادی انجام میشود. بدین منظور به صورت هدفمند و با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی داخل کشور (جهاد دانشگاهی، پایگاه مدارک و اطلاعات علمی ایران، سیویلیکا، نورمگز) و پایگاه های اطلاعاتی خارجی (Science direct, Ebsco, Emerald, ISI, scholar ,Springer)به بررسی نقش معلمان در پذیرش فناوری های نوین در فرایند آموزش پرداخته شد. یافته ها نشان از چندین عامل در زیر چتر »پذیرش فناوری از سوی معلمان« دارد، این عوامل شامل دانش فناوری، باورهای انگیزشی، خود کارآمدی، نگرش نسبت به فناوری، سودمندی درک شده از فناوری، هنجارهای ذهنی، شرایط تسهیل کننده و سواد دیجیتالی معلمان میشود. به طور کلی، استفاده از فناوریهای آموزشی دیجیتال هنوز در مراحل اولیه است و هم معلمان و هم دانش آموزان برای استفاده کامل از پتانسیل این ابزارها به آموزشهای بیشتر نیاز دارند.