بررسی مهمترین علل ارتباط گیری کودکان مبتلا به طیف اختلال رفتاری اوتیسم با محیط بیرونی و سایر افراد

نقص ارتباط یکی از ویژگی های اختلال طیف اوتیسم است. برخی از کودکان مبتلا به این بیماری نمی توانند به صورت کلامی ارتباط برقرار کنند و برخی مهارت های گفتاری بسیار محدودی دارند. این مطالعه با هدف تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر توانایی گفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم یعنی سن، جنس، احساسات، توجه و حافظه انجام شده است. اوتیسم واقعا میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار داده، چالش های زیادی برای کسانی که از فرد اوتیستیک مراقبت می کنند وجود خواهد داشت. این یک اختلال بسیار قوی است که می تواند به راحتی بر رشد یادگیری و رفتار فرد تاثیر بگذارد. اوتیسم همچنان یک اختلال زبانی اصلی در ایران و سراسر جهان است. این اختلال در مراحل اولیه رشد کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه، کودکان اوتیسمی دچار اختلال در توانایی ارتباطی می شوند. کمک والدین و سایر افراد نزدیک برای کمک به کودکان آسیب دیده برای مقابله با این وضعیت ضروری است زیرا درمان دائمی شناخته شده است. این مطالعه از یک طرح تحلیلی همبستگی با طرح هم گروهی گذشته نگر، یعنی شکل مشاهده وقایع رخ داده استفاده کرد و هدف آن یافتن عوامل مرتبط باعلت است. متغیر وابسته توانایی مهارت های ارتباطی و متغیر مستقل عبارتند از: سن، جنس، توجه و حافظه. داده ها با استفاده از پرسشنامه و مقیاس به دست آمد. جامعه آماری پژوهش حاضر ۳۰ نفر از کودکان مبتلا به اختلال اتیسم در شهر تهران بود که به همراه مادرانشان به مراکز مشاوره شهر تهران رجوع کرده بودند، بودند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه و مقیاس به دست آمد. و در نرم افزار SPSS۲۲ تحلیل شد. عوامل توجه، حافظه و سن و جنسیت بر مهارت های ارتباطی کوکان مبتلا به اختلال اوتیسم با استفاده از آزمون پیرسون سنجیده شد. نتایج نشان داد که توجه و سن بر توانایی گفتاری کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم تاثیر معناداری دارد. همچنین نشان داد که عاطفه بر توجه تاثیر معناداری دارد.