اکوسیستم نوآوری تاب آور شرکت های کوچک و متوسط دانش بنیان (مطالعه موردی شرکت های دانش بنیان خراسان رضوی)

اکوسیستم نوآوری، به شبکه ای متعامل و آزاد از روابط شرکت ها و سایر بازیگران جهت خلق، توسعه و اشاعه نوآوری اشاره دارد. این نوآوری می تواند در زمینه فناوری، دانش، مهارت ها یا توسعه محصول جدید و خدمات جدید باشد. تغییرات غیرخطی و پیچیدگی های محیط کسب و کار لزوم تاب آوری اکوسیستم ها را دوچندان می نماید. متدولوژی و روش این پژوهش از نوع اکتشافی و توصیفی بوده و تلاش دارد تا چارچوبی را برای اکوسیستم نوآوری تاب آور شرکت های کوچک و متوسط، با توجه به پیشینه و ادبیات اکوسیستم نوآوری در دنیا پیشنهاد دهد. در این پژوهش از تحلیل کیفی محتوا و مصاحبه های عمیق با مدیران شرکت های کوچک و متوسط استفاده شده است. نتایج نشان می دهد این شرکت ها برای فعالیت در محیط پویای امروزی و ادامه بقا در آن ابتدا باید بر رشد و توسعه این منابع تاکید نمایند. همچنین این شرکت ها باید درجه تعامل خود با اعضای کلیدی اکوسیستم نظیر نهادهای تصمیم گیرنده، نهادهای مالی و اعتباری و ... را افزایش دهند. تقویت فرهنگ اعتقاد به نوآوری در این شرکت ها و حل مسائل پیش روی سازمان ها با نوآوری برای کاهش عدم قطعیت محیطی از دیگر نتایج این تحقیق بوده است. بی شک این اکوسیستم در شرکت های کوچک و متوسط و متعاقب آن فرهنگ نوآوری در حال شکل گیری است. اما آنچه که نهایتا منجر به بهره وری اکوسیستم می شود، ایفای نقش همه بازیگران به صورت مطلوب و اثربخش در آن است. لذا مفهوم تاب آوری زمانی محقق می گردد که بتوان با نوآوری بر عدم قطعیت محیطی غلبه یافت.