اثربخشی گروه درمانی وجودی_معنایی بر خودآگاهی هیجانی و معنای زندگی در مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه

هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی_معنایی بر خودآگاهی هیجانی و معنای زندگی در مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و با توجه به روش گردآوری داده ها از دسته تحقیقات نیمه آزمایشی در قالب طرح پیش آزمون پس آزمون باگروه کنترل می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه مادران دارای فرزند پسر بالای ۱۵ سال با نیازهای ویژه مراجعه کننده به مرکز توانبخشی روانپویش شهر مشهد بود که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر از مادران انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد ۱۵ نفر در هر گروه قرار گرفتند و برنامه ۱۰ جلسه-ای آموزش گروه درمانی وجودی_معنایی، هر جلسه به مدت نود دقیقه در مورد گروه آزمایش اجرا گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد معنای زندگی استگر، فریزر، اویشی و کالر (۲۰۰۶) و پرسشنامه استاندارد خودآگاهی هیجانی گرنت و همکاران (۲۰۰۲) بود. به منظور آزمون فرضیه ها از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که گروه درمانی وجودی- معنایی بر خودآگاهی هیجانی در مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه اثر معناداری دارد. گروه درمانی وجودی- معنایی بر معنای زندگی در مادران دارای فرزند با نیازهای ویژه اثر معناداری دارد. نتیجه می گیریم که مادران دارای کودک با نیازهای ویژه می توانند از طریق افزایش معنا در زندگی و همچنین آگاهی خود در این زمینه، سلامت روان خود را ارتقا دهند.