تاثیر آموزش تاب آوری بر مهارت های کنار آمدن و نشخوار ذهنی مادران کودکان مبتلا به اتیسم شهرستان ساری

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تاب آوری بر مهارت های کنار آمدن و نشخوار ذهنی مادران کودکان مبتلا به اتیسم شهرستان ساری بوده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش، جزء پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به اتیسم مراجعه کننده به مرکز نیک اندیشان شهرستان ساری در سال ۱۳۹۷ بوده است. از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شدند که با گمارش تصادفی به دو گروه (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. برای گردآوری داده ها از دو روش کتابخانه ای و روش میدانی استفاده شده است. ابزار گرد آوری داده ها دو پرسشنامه استاندارد شده ی روش های کنار آمدن لازاروس (۱۹۸۴) و پرسشنامه نشخوار ذهنی- تامل (۲۰۰۸) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در بخش آمار توصیفی از شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار و جداول، نمودار، فراوانی و در بخش آماراستنباطی مانند تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) وتک متغیری(آنکوا) بر اساس مفروضه های این روش آماری مانند نرمال بودن، خطی بودن، هم خطی چندگانه، همگنی واریانس ها و همگنی شیب های خط رگرسیون استفاده شد. ضمنا تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از برنامه نرم افزار آماری برای علوم اجتماعی۲۵- SPSS انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش تاب آوری برمولفه های مهارت های کنارآمدن مادران کودکان مبتلا به اتیسم تاثیر دارد و همچنین آموزش تاب آوری بر نشخوار ذهنی مادران کودکان مبتلا به اتیسم تاثیر دارد.