بهینه یابی میراگر اصطکاکی بر مبنای آنالیز حساسیت موازی برای دیوار های بتنی مرکزگرای متصل همراه با ستون های ثقلی

در چند سال اخیر ، دیوار های بتنی مرکزگرای متصل به عنوان سازه های نوین به کار گرفته شده اند. مکانیزم این سازه ها به نحوی است که تمرکز اتلاف انرژی بر روی میراگر ها بوده و نقش دیوار بتنی و تاندون ها در آن به ترتیب ایجاد سختی و تامین کننده ظرفیت مرکزگرایی در سیستم است، به نحوی که باعث کاهش تغییر شکل باقیمانده در سیستم می گردد. دیوار های بتنی مرکزگرای متصل ، نوعی از سیستم دیوار های مرکزگرا محسوب می شود که میراگرها در بین دو پانل دیوار بتنی قرار می گیرند. مهمترین نکته ای که در این سازه ها بایستی در نظر داشت استفاده از میراگر به صورت بهینه در آن ها است. در این مقاله به معرفی سیستم جدیدی که ترکیب دیوار های بتنی مرکزگرای متصل به همراه ستون های ثقلی است پرداخته شده است. به نحوی که در آن میراگر های اصطکاکی در موقعیت های میانی و کناری دیوار بتنی قرار گرفتند . تمرکز و هدف اصلی در این پژوهش بررسی مقدار عددی بهینه برای "بار لغزش میراگر های اصطکاکی" در موقعیت های میانی و کناری دیوار بتنی مرکزگرا بر اساس" میزان نیروی پیش تنیدگی" در پیچ های اصطکاکی میراگر ها است به نحوی که در مطالعه حال حاضر ، مقاومت مصالح میراگر ها ، شکل و سایز ابعادی آن ها به عنوان پارامترهای متغیری در نظر گرفته نشده است و در تعیین میراگری بهینه، بدون تاثیر در نظر گرفته شده اند . در مجموع بار بهینه لغزش بر مبنای نیروی پیش تنیدگی در پیچ های اصطکاکی، به طور همزمان توسط آنالیز حساسیت دو طرفه توسط نرم افزار OpenSEES تعیین شده است . نتایج مقاله نشان داد که به کار گرفتن روش تعیین درصد ضریب پاسخ مینیمم (R) با تکیه بر آنالیز حساسیت موازی (دو طرفه) می تواند روش بسیار مناسب برای تعیین بهینه ترین میراگر اصطکاکی در سیستم های دیوار بتنی متصل مرکزگرا تلقی گردد.همچنین نیروی پیش تنیده و بهینه برای میراگر ها ، نشان گر آن بود که میراگر های قرار گرفته در موقعیت بین دو دیوار(مجموعه میراگر های میانی) ، یک مقدار بهینه مشخص و سایر میراگر ها (مجموعه میراگر های کناری) نیز عدد بهینه متفاوتی را نشان می دهند.