مقایسه دزیمتری دو مدل پلاک چشمی ۱۰۶Ru/۱۰۶Rh در درمان براکی تراپی ملانومای چشمی با استفاده از کد مونت کارلو GATE

استفاده از براکی تراپی با استفاده از پلاک های چشمی به دلیل هزینه پایین و سهولت دسترسی نسبت به سایر روش های پرتودرمانی برای درمان انواع بدخیمی های چشم به ویژه ملانومای یووآ به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. اپلیکاتورهای گسیلنده بتا ۱۰۶Ru/۱۰۶Rh، کاربردهای فراوانی در براکی تراپی تومورهای چشمی پیدا کرده اند. تخمین توزیع دز ناشی از پلاک های چشمی با توجه به محل قرارگیری تومور از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش، دو مدل پلاک چشمی مقعر ۱۰۶Ru/۱۰۶Rh، CCA و CCB، ساخت شرکت BEBIG Eckert & Ziegler BEBIG GmbH، با استفاده از کد مونت کارلوی GATE شبیه سازی شدند. آگاهی از توزیع دقیق دز در تومور و بافت های در معرض خطر چشم برای درمان ملانوما امری حیاتی محسوب می شود. در این راستا، یک فانتوم چشم شامل قسمت های مختلف صلبیه، مشیمیه، شبکیه، قرنیه، زجاجیه، عصب بینایی، عدسی، اتاقک قدامی به همراه یک تومور به ضخامت mm ۳ و قطر پایه mm۱۰ با استفاده از کد GATE مدل سازی شد. به منظور اهداف اعتبارسنجی، در ابتدا طیف انرژی چشمه ۱۰۶Ru/۱۰۶Rh مورد استفاده به صورت یک چشمه نقطه ای در مرکز یک فانتوم آب با بیشینه انرژی ذرات بتای MeV ۵۴/۳ مورد بررسی قرار گرفت که نتایج حاصل از آن در مقایسه با نتایج گزارش ۷۲ ICRU با ۲درصد اختلاف، تطابق خوبی را نشان می دهد. درصد دز عمقی در راستای محور مرکزی پلاک در فانتوم چشم و آب با استفاده از کد GATE محاسبه و با داده های موجود، مورد مقایسه قرار گرفت که حداکثر خطای نسبی ناشی از پلاک های CCA و CCB به ترتیب ۸/۶% و ۴/۴% می باشد. علاوه براین، ارزیابی تفاوت مابین میزان دز دریافتی اجزای مختلف فانتوم چشم نشان داد؛ پلاک چشمی CCA با توجه به دارا بودن ابعاد کوچک تر، نه تنها سبب تمرکز بیشتر دز در بافت تومور شده، بلکه دز رسیده به ساختارهایی نظیر عدسی (به عنوان یک حجم حساس) را نیز به شدت کاهش می دهد.