دورکاری و زمینه محیط فناوری – سازمانی

پاندمی کووید ۱۹ باعث شد که دورکاری به عنوان یک روند جدید و متداول شناخته شود. اما، عوامل موثر بر اثربخشی دورکاری هنوز بررسی نشده اند. به علاوه، روابط بین دورکاری و عملکرد شغلی، و فرسودگی عاطفی کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند. این مطالعه با بررسی عوامل موثر بر اثربخشی و خروجی های دورکاری به این موضوعات می پردازد. چارچوب فناوری – سازمان – محیط (TOE) و نظریه رفتار برنامه ریزی شده (TPB) به عنوان یک دیدگاه نظری برای بررسی عوامل داخلی و خارجی به کار می روند که بر دورکاری و تعادل کار – زندگی اثر می گذارند. پژوهش سطح مقطعی آنلاین کارکنان دانشی در ارتباط با دورکاری در هنک کنگ نشان می دهد که هم عوامل خارجی (شایستگی فناوری، پشتیبانی دولتی) و هم عوامل داخلی (انعطاف پذیری کار، نگرش، کنترل رفتار درک شده) از پیش بینی کننده های دورکاری موفق هستند. به علاوه، دورکاری ارتباط مثبتی با عملکرد شغلی دارد، اما با فرسودگی عاطفی مرتبط نیست. این نتایج نشان می دهند که برای تضمین موفقیت در یک روند متداول، دولت ها و سازمان ها باید پشتیبانی فنی را برای کارکنان در زمینه دورکاری فراهم کنند. مفاهیم نظری و کاربردی نتایج مورد بحث قرار می گیرند.