بررسی رابطه بین تیپ های شخصیتی والدین و اختلالات رفتاری دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین تیپ های شخصیتی B,A والدین و اختلالات رفتاری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان بود. جامعه آماری این پژوهش،کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم شهر اصفهان و والدینآنها بودند که ۱۰۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دانش اموزان به پرسشنامه اختلال رفتاری راتر ۱۹۶۷ و والدین آنها به پرسشنامه تیپ های شخصیتی B,A فریدمن و همکاران ۱۹۸۷ پاسخ دادند. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که رابطه ای معناداربین متغیر تیپ های شخصیتی والدین و اختلال رفتاری دانش آموزان وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که از بینتمامی خرده مقیاس های اختلال رفتاری کودکان، فقط خرده مقیاس ناسازگاری اجتماعی با تیپ های شخصیتی رابطه منفی و معنی دار دارد. منفی بودن این رابطه به این معناست که هر اندازه تیپ شخصیتی والدین به نوع A کسب نمره بالاتر در پرسشنامه تیپهای شخصیتی) متمایل تر باشد، میزان ناسازگاری اجتماعی در کودکان آنها پایین تر است.نتایج پژوهش حاضر قادر است اطلاعات دقیق تری در مورد روابط اختلال های رفتاری و ویژگی های شخصیتی والدیناین گروه از دانش آموزان فراهم نماید و در نتیجه مسیر هموار تری را برای تحقیقات بعدی فراهم نماید