بازیابی آب قابل بارش کل و اثرات ریزگردها در آن (مورد: جو مهرآباد تهران)

مطالعه چگونگی توزیع آب قابل بارش در مقیاس جهانی، برای افزایش درک چرخه هیدرولوژی، برهمکنش زیستکره و جو، تغییرات بیلان انرژی و پایش تغییرات اقلیمی ناشی از گازهای گلخانه ای مورد نیاز است. مهمترین عاملی که باعث ایجاد خطا در برآورد آب قابل بارش از تصاویر ماهواره ای می کند، حضور ریزگردها است. هدف از این تحقیق بازیابی آب قابل بارش از تصاویر مودیس و بررسی اثرات ریزگردها در بازیابی آن است. مهمترین مواد این تحقیق، تصاویر سنجنده MODIS از استان تهران و روش این تحقیق مروری-اجرایی است. نتایج مطالعه نشان می دهد که بخارآب قابل بارش حاصل از باند ۱۹ به ۲ در جو بالای مهرآباد تهران به طور متوسط برابر با ۴/۶۹ میلی متر به دست آمده است. همچنین مطالعات نشان می دهد که اثر ریزگرد روی سنجش بخارآب به شدت بازتابندگی سطحی بستگی دارد. ریزگردها، تابش بازتابیده خورشیدی را در روزنه های جوی تضعیف کرده و درنتیجه تابش رسیده به سنجنده را کاهش می دهد. همچنین تابش مستقیم خورشید را به سمت سنجنده پراکنده کرده باعث افزایش سیگنال ورودی به سنجنده می شود.