تبیین گردشگری پایدار شهری در مناطق جلگه ایبا تاکید بر تابآوری زیست محیطی ؛ نمونه موردی: شهر ساری

هدف از این پژوهش تبیین گردشگری پایدار شهری در مناطق جلگه ای با تاکید بر تاب آوری زیست محیطی شهر ساری پرداخته شده است . گردشگری شهری امروزه به یکی از اثرگذارترین عوامل انسانی و شهرها تبدیل شده و ساخت اقتصادی و اجتماعی کالبدی بهزیستی بودیش راه حل تاثیر گردشگری تغییراتی بسیار را پذیرفتند. گردشگری نیز می تواند اثرات مطلوب و نامطلوبی بر محیط زیست بر جای گذارد و بهترین راه حل این است که توسعه گردشگری و خصوصا اکوتوریسم به صورت پایدار باشد شهرهای ساحلی در حال حاضر تبدیل به کانون های تمرکز جمعیتی و انباشت سرمایه ها و زیرساخت های مختلف منطقه ای و ملی شده اند که این امر سبب شده است تا این شهرها به طور گسترده تحت تاثیر مخاطرات طبیعی و غیر طبیعی قرار گیرند و به طور روز افزون نسبت به این مخاطرات آسیب پذیر تر شوند. از میان مخاطرات مختلف شهرهای ساحلی ، مخاطرات زیست محیطی به دلیل ساختار ویژه این شهرها نظیر دارا بودن اکوسیستم های آبی و خاکی در مجاور هم و نیز جایگاه ویژه آن ها در ساختار اقتصادی منطقه و کشور، به شدت در حال افزایش و راه برون رفت از تاثیرپذیری این شهرها در برابر انواع مخاطرات ارتقاء تاب آوری شهرها است . تاب آوری آوری زیست محیطی سبب کاهش تاثیرپذیری شهرهای ساحلی از خطرات زیست محیطی و عوامل تهدیدکننده سلامت انسان در ارتباط با بلایای طبیعی با تسهیل بازگرداندن خدمات زیست محیطی حیاتی و عملکرد مطلوب سیستم پس از فاجعه و استفاده از فرآیند یادگیری با بهره گیری از حوادث به وقوع پیوسته برای کاهش آسیب پذیری ها و خطرات حوادث آینده است .بنابراین در مطالعات ارزیابی زیست محیطی صنعت گردشگری دقت عمل و شناسایی این گونه اثرات بسیار مهم و حیاتی می باشد و اثرات و پیامدهای زیست محیطی فعالیت های صنعت گردشگری باید به طور منطقی مورد بحث و بررسی قرار گیرد که از نظر نو به دو دستی کوتاه مدت (تاثیرات زیست محیطی در حین اجرای پروژههای گردشگری ) و بلند مدت ( آثار زیست محیطی پس ازاجرا و اغاز به کارطرح های گردشگری تقسیم می شوند درشناسایی اثار و پیامدهای زیست محیطی صنعت گردشگری توجه به منطقه خاص و محدودی اکولوژیکی و همچنین تاثیر سایرفعالیت ها و طرح های منطقه ای موجود درمنطقه کاملا ضروری است