ارزیابی نقش روابط عمومی در مدیریت بحران

بحران یک پیامد غیرقابل پیش بینی است که بستر ایجاد اختلال در روندها را ایجاد می کند و به دلیل تغییر و تحولات سریع ، موجب بی نظمی و هرج ومرج م ی گردد. در پزشکی وضعیتی را بحرانی گویند که ارگانیسم حیاتی دچار بی نظمی شده و به خطر افتاده است . فرآیند پیش بینی و پیشگیری از وقوع بحران، برخورد و مداخله در بحران و سالم سازی بعد از بحران را مدیریت بحران گویند. روابط عمومی به دلیل توانایی استفاده مناسب و مطمئن از رسانه های اجتماعی در جهت دهی افکار عمومی ، و ارتباط مشتری با سازمان، به عنوان منابع اطلاعاتی جد ید برای امداد و نجات در مقابله با انواع مختلف بحران و مراحل مختلف آن نقش موثری ایفا می کند. این مقاله مفاهیم بحران، مدیریت بحران و روابط عمومی را بیان نموده و به نقش روابط عمومی در مراحل سه گانه بحران پرداخته است . هدف از این مقاله ، بررسی نقش روابط عمومی در مدیریت بحران است و در پی ارائه تصویر واضح تری از مدیریت روابط عمومی در موقع یت های بحران می باشد. مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی مروری می باشد که با بررسی وضع یت تحقیقات آکادمیک در زمینه روابط عمومی و مدیریت بحران، ابتدا با جست و جو در مطالعات پیشین از طریق پایگاهای اطلاعاتی نظیرSID، ایرانداک، مجلات پژوهشی ، نورمگز، گوگل اسکولار، مگیران، ۲۲۰ مقاله دریافت شد. سپس نتایج جستجوی نامربوط یا تکراری را از مجموعه حذف نمودیم و ۹۸ مقاله مجله منتشر شده از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۲ را برای تجزیه و تحلیل داده های خود نها یی کردیم . نتایج مطالعه حاضر نشان داد تحقیقات بر روی ارزیابی نقش روابط عمومی در مدیریت بحران از دو جنبه نظری و عملی متنوعتر و غنی تر شدهاست . موانع و عوامل مختلف بر عملکرد روابط عمومی در مدیریت بحران و ارتباطات سازمانی موثر هستند. در این مطالعه همچنین مفاهیم عملی قابل اعتماد و مرتبطی را برای بهبود فرآیند و عملکرد مدیریت موثر بحران در سازمان ارائه شد. نتایج این پژوهش می تواند برای سیاست گذاران ارتباطات سلامت و مدیران روابط عمومی در اتخاذ بهترین تصمیمات ارتباطی بحرانی برای سازمان خاص خود جهت جلوگیری و یا کم کردن اثرات بحران کمک کننده باشد و می تواند به عنوان یک نقشه راه برای تداوم مطالعات تحقیقات روابط عمومی و بحران استفاده شود و مسائل متعددی در این زمینه نیاز به تشدید تلاشهای پژوهشی دارد.