بررسی و تحلیل نقش مخاطره گالی در تخریب و تخلیه سکونتگاههای روستایی شهرستان چابهار

گالی (فرسایش خندقی ) از جمله انواع فرسایش آبی و تشدید شونده است که رخداد و گسترش آن موجب تغییرات بارز در منظر زمین ، پسرفت و تخریب اراضی کشاورزی و سکونتگاهی و محیط زیست می شود. تنوع و میزان تاثیر عوامل مختلف در شکل گیری و گسترش گالی ها، منجر به تفاوت آن از نقطه ای به نقطه ی دیگر نوع و میزان تاثیر آن شده است . محدوده مورد مطالعه این مقاله ، بخش پیرسهراب در قسمت شمال غرب شهرستان چابهار است که متاثر از گسترش گالی ها است . این مقاله با استفاده از روشهای کمی و کیفی و با ابزار آمار سرشماری عمومی نفوس و مسکن و مصاحبه ساختاریافته به بررسی نقش گالی ها در تخریب و تخلیه روستاهای این ناحیه پرداخته است . نتایج نشان می دهد که ایجاد و گسترش گالی ها به مرور زمان منجر به از بین رفتن زیرساخت ها (راههای ارتباطی ، خطوط انتقال انرژی و آب و...)، زمین های کشاورزی ، تخریب منازل مسکونی و افزایش ناامنی و تشدید سایر مخاطرات طبیعی و انسانی مرتبط با این پدیده در برخی روستاها شده که این موضوع تخریب و تخلیه برخی روستاهای دورافتاده در حاشیه گالی ها را به دنبال داشته است .