اقدام پژوهی: چگونه توانستم با تغییر سبک دلبستگی نا ایمن دانش آموز کلاس اولی خود شهرزاد ، اضطراب جدایی او را کاهش دهم ؟

پژوهش حاضر از نوع اقدام پژوهی است که در اقدام پژوهی هدف کنش علمی نظام مند محقق با هدف بهبود شرایط است . لذا هدف از پژوهش حاضر بهبود سبک دلبستگی در دانش آموز کلاس اولی خود(ش ز) میباشد تا به این وسیله اضطراب جدایی او از مادرش و مدرسه هراسی او کاهش یابد. این اقدام پژوهی در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱در دبستان دخترانه شهید اسماعیل اسدی اجرا گردید . ابتدا با استفاده از مصاحبه و مشاهده ی رفتار کودک مسئله مورد نظر مشخص گردید و با تجزیه و تحلیل مشاهدات، به یافتن راه حل های مناسب پرداخته شد . به این منظور از کتاب ها و مقالات معتبر علمی و پژوهشی ، سایت های معتبر علمی و تجربیات همکاران و اساتید و روانشناسان کودک استفاده گردید . راهکار های به کار گرفته شده در این پژوهش شامل بازی درمانی ، رفتار درمانی ، خانواده درمانی ، حساسیت زدایی و برقراری ارتباط عاطفی بین معلم و دانش آموز میباشد. در نهایت بنابر محدودیت ها و توانایی اجرایی سه مورد در کلاس درس اجرا گردید. بعداز اجرای راه حل ها و تعیین اعتبار آن ها حدودا سه ماه پس از اجرای مداخلات شواهد ۲ (مصاحبه از افراد که شاهد تحقیق بوده اند ، مشاهده رفتار کودک و پرسشنامه از والدین کودک ) به دست آمده ، با شواهد اولیه مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان می دهد که برای برطرف نمودن اضطراب جدایی و مدرسه هراسی دانش آموز کلاس اولی، باید در سبک لبستگی او تغییرات رو اعمال کرد و مدرسه را محیط امنی ساخت و معلم رابطه عاطفی مناسب با کودک برقرار نماید تا در نهایت نشانه های رفتاری ناپسند که ناشی از اضطراب و نا امن دیدن محیط توسط کودک است ، کاهش یابد. نتایج این پژوهش مورد تایید شاهدان تحقیق از جمله مدیر و معاونین و همکاران هم پایه و والدین دانش آموز (ش-ز) واقع شد و روند بهبود وضعیت دانش آموز برای همه مبراست .