اقدام پژوهی : چگونه توانستیم شرایط آموزشی و نگرانی دانش آموز پایه سوم را برای آموزش حضوری در دوران پسا کرونا بهبود بخشیم؟

بعد از همه گیری ویروس کرونا عملا سالهای تحصیلی ۹۸-۹۹ و ۹۹- ۱۴۰۰ و بخش زیادی از سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بصورت آموزش غیر حضوری در بستر اپلیکیشن موبایلی شاد بوده و دانش آموزانی که مقرر بود در مهر ماه سالهای ۹۹ و ۱۴۰۰ وارد کلاس اول ابتدایی شوند عملا درک صحیحی از شرایط حضور در محیط اجتماعی بین همسالان و دانش آموزان پایه های بالاتر را ندارد و به یکبار از ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ مستقیما وارد کلاس دوم و سوم شدند ترس از مدرسه در دانش آموزان مقطع اول دبستان که ترس از جدایی از والدین در آنها وجود دارد بطور متوسط بین ۵۰ درصد نوآموزان مشاهده می.شود ولی اگر این ترس در مقاطع بالاتر در دانش آموزی دیده ،شود بیشتر به طرز برخورد کادر مدرسه و معلمان برمی گردد. ترس در دانش آموزانی که به مدرسه جدید میروند نیز مشاهده شده که ترس این گروه ریشه در جدایی از والدین یا نداشتن دوست یا ناآشنایی با محیط مدرسه و معلمان دارد. همچنین گاهی تغییرات ناگهانی در شرایط زندگی از قبیل جدایی والدین از یکدیگر فوت ناگهانی یکی از نزدیکان تعویض منزل ..... نیز میتواند سبب بروز این گونه ترسها شود که اغلب موقتی است و با رفتار درست و صحیح والدین و کادر مدرسه بر طرف می شود. در این بین ما با تجربه ای منحصر بفرد مواجه هستیم که میتوان گفت تقریبا هیچگونه تجربه ای در برخورد با آن نداشته ایم . استقبال و پذیرش دانش آموز در کلاس دوم و سوم ابتدایی در حالی که سالهای اول ورود به دبستان بخاطر شرایط کرنایی آموزش حضوری نبوده و این دانش آموزان به یکباره وارد کلاس دوم و سوم شده و معلم هم عملا تجربه چندانی در مواجهه با این وضعیت را ندارد و عملا منابع آموزشی زیادی هم در دسترس ندارد و برای چنین وضعیتی نه آموزشی دیده . نه آموزش چندانی در دسترس است نه تجربه و درک زیادی از وضعیت موجود دارد . طبیعی است در چنین شرایط ترس دانش آموز یا به اصطلاح نوآموز از محیط مدرسه از ماهیت دروس نسبت به دانش آموزی که در حالت عادی در کلاس اول با جو مدرسه آشنا شده هم بیشتر است هم تفاوت های زیادی دارد. علاوه بر آن عدم توانایی در برقراری ارتباط با همسالان, معلم و صد البته ضعف شدید درسی که بین دانش آموزان مختلف از نظر شدت و ضعف با هم تفاوتهای زیادی دارد از مهمترین مشکلات پیش روی معلمان در ایجاد شرایط نزدیک به نرمال در کلاس درسشان هستند. در سال تحصیلی اخیر این مسئله را با دانش آموزان داشتیم و اکثرا دچار ترس و اضطراب به علت ورود به محیط جدید یعنی آموزشگاه بودند. این عامل باعث شد که این مشکل را پیگیری نماییم و تا حد امکان در رفع آن تلاش کنیم پس از بررسی دریافتیم که یکی از مهم ترین علت اضطراب این دانش آموزان وابستگی به خانواده و ورود به محیط جدید بود..که با ایجاد ارتباط با خانواده های دانشآموزان و صحبت کردن با آنان در زمینه ایجاد فضای آرام در خانواده ،بهبود روابط والدین با کودک ،شناخت شرایط و موقعیت هایاضطراب زا و تلاش برای حذف آن و کمک از مشاوران با تجربه سعی نمودیم که اضطراب و ترس را در بین آنها کاهش دهیم و دانشآموزان را تا حدی به آرامش مطلوبی برسانیم.و همچنین از میزان وابستگی آنها بکاهم.