بررسی جایگاه و ضرورت های استفاده از مهارت های روانشناسی در تقویت مهارت های روانی و اجتماعی دانش اموزان

روانشناسی ، بیشتر به دلیل تاریخچه آن، با عوامل بیماری زای ذهن انسان سروکار داشته است ؛ عواملی مانند: اضطراب ،افسردگی ، روانرنجوری ها، وسواس ها، پارانوئیا و هذیان ها. هدف محققان آن است که بیماران را از حالت منفی به طبیعی خنثی یا به گفته روانشناس دانشگاه پنسیلوانیا، مارتین سلیگمن ، از منفی پنج به صفر برسانند. اما در دهه های اخیر، تعدادی از محققان روانشناسی جرئت کرده اند قلمرو تاریک بیماریهای روانی را به شادمانی و شفای روانی تبدیل کنند. برای مثال، هلیگن در برخی از تحقیقات خود بر خوشبینی که نشان داده است با سلامت جسمانی خوب، افسردگی و بیماری روانی کمتر، زندگی طولانی تر و شادمانی بیشتر مرتبط است ، تمرکز کرده است . این جنبش که روانشناسی مثبت نگر نام دارد، خواهان تغییر از پرداختن به آسیب ها به سوی بهینه کردن کیفیت زندگی است . این جنبش در پی آن است که از نقاط قوت انسان ها به منزله سپری در برابر بیماری روانی بهره گیرد. در واقع ، روانشناسی مثبت نگر به مطالعه علمی توانمندی ها و قابلیت ها و آنچه برای دانش اموزان مناسب است ، اختصاص دارد. روانشناسان مثبت نگر معتقدند علم و عمل کامل روانشناسی باید درک رنج کشیدن و شادمانی ، تعامل آنها و مداخلات معتبری که هم رنج را کاهش دهد و هم شادمانی را افزایش دهد، دربرگیرد. اگرچه در سالهای اخیر توجه ویژه ای به کودکان و محل تحصیل آنها یعنی مدرسه شده است و در اوان هم شاهد سوق دادن مطالعات زیادی در حوزه ی روانشناسی به این مقوله هستیم ، اما به رغم این پژوهش های بسیار و شناسایی بسیار از همبستگی ها و تعیین کننده ها، به نظر می رسد انجام پژوهش در این حوزه لازم و ضروری است .