اقدام پژوهی : بررسی اهمیت آموزش مهارت های زندگی (اعتماد به نفس ) درافزایش سلامت روانی دانش آموزان با معلولیت جسمی - حرکتی

زمینه اعتماد به نفس کودک زمینه و اساس ادراک وی از تجارب زندگی را فراهم می سازد، دارای ارزش ویژه ای است . شایستگی عاطفی - اجتماعی که از خود ارزیابی مثبت منتج می شود، می تواند به عنوان سپر یا نیرویی در مقابل خطر مشکلات آینده به کودک کمک کند. یکی از گروه های اجتماعی که در معرض ابتلا به عزت نفس پایین قرار دارند، افراد دارای ناتوانی ویژه هستند. هدف اصلی این پژوهش تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان جسمی - حرکتی می باشد. روش: برای رسیدن به این هدف از روش تحلیلی ، پیمایشی - توصیفی ، منابع کتابخانه ای ، مصاحبه و مشاوره بهره گیری شده است . این امر با همکاری اولیای دانش آموز، مشاوران آموزش و پرورش، اساتید فن و همکاران شاغل در مدرسه به خصوص معلمان و مدیر مدرسه تحقق یافته ، و از روش های شناختی -رفتاری و آموزش مهارت های زندگی استفاده شده .یافته ها: . اعتماد به نفس از جمله مسائل روانی است که در این زمینه باید به آن توجه شود، زیرا نداشتن اعتماد به نفس در افراد دارای ناتوانی های ویژه دو چندان می گردد.. کودکان دارای نیازهای ویژه نمی توانند به طور موثر با محیط سازگار شوند. این گونه کودکان ممکن است احساس کمتری داشته باشند و برای غلبه بر ناتوانی خود به رفتارهای نامطلوب دست بزنند. اینان با احساس عدم اعتماد به نفس و شک و تردید به خود می نگرند نتیجه گیری . اعتماد به نفس از مهمترین عوامل تحول و شکل گیری شخصیت است و نقش بنیادین در سلامت روان به ویژه سلامت روان کودکان دارد. به گونه ای که اعتماد به نفس پایین و شکل گیری احساس خود کم بینی در کودکان زمینه های آسیب روانی را فراهم می نماید. توجه به این امر، در مورد آموزش و پرورش کودکان دارای نیازهای آموزشی ویژه و دست اندرکاران و ارگان های حمایتی مرتبط با این گروه از اهمیت خاصی برخوردار است و باید در راس امور خدمات آموزشی و مشاوره ای قرار گیرد.