تاثیر سلامت روان و معنویت والدین بر کودکان کم توان ذهنی

در زندگی خانوادگی، گاهی کودکان اسباب رنجش، بی حوصلگی، ناسازگاری و نارضایتی والدین و زمانی پیام آور رضایت مندی و مایه ی امید والدین به زندگی می باشند. حضور فرزند همواره از عوامل قابل توجه و بحث انگیز بوده است. از آن جا که وجود کودک معلول زمینه ای برای تغییر رفتار اعضای خانواده را فراهم آورد، داشتن کودک معلول در حکم ضربه روانی قابل توجه موجب بروز احساسات و عکس العمل های متضاد و تشدید نیازها و ایجاد نیازهای جدید، نگرشهای متفاوت و رفتارهای مختلف می شود و بهداشت روانی، تعامل روانی، اجتماعی و روابط والدین، کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. کودکان کم توان ذهنی در یادگیری بسیار کند و ضعیف هستند. از این رو، سعی و تلاش والدین برای آموزش مهارت های جدید و مهار رفتارهای نامناسب در این گونه کودکان تا حدی به نتایج مطلوب منتهی نمی شود. خانواده در ارتباط با داشتن کودک عقب مانده ذهنی فشارهایی را متحمل می شود که از آن جمله باید به مواردی از قبیل نگرانی برای فرزند، آزردگی عصبی، تاثیر بر روابط خانوادگی و اختلافات زناشویی اشاره نمود. تکیه گاه معنوی در این خصوص می تواند تاثیر ضربه گیری در برابر استرس داشته باشد. برخورداری از یک گرایش معنوی به زندگی، از رفتارهای ناسازگار و نامطلوب شخصی واجتماعی جلوگیری می کند. گرایش به سمت مفاهیم بنیادین دین و زندگی به تجربه هدفمندی و احساس رضایت و یکپارچگی شخصیت می انجامد.