بررسی تاثیر سرمایه فکری بر مدیریت دانش در بین مدیران مدارس متوسطه در شهرستان لردگان

به طور سنتی سه نوع سرمایه فیزیکی (طبیعی، و سرمایه انسانی) در کنار یکدیگر مبنایی برای توسعه و عملکرد اقتصادی فرض شده است. با وقوع انقلاب فناوری اطلاعات، جامعه اطلاعاتی و شبکه ای و نیز پیشرفت سریع فناوری از دهه ۱۹۹۰ الگوی رشد اقتصادی تغییر اساسی کرده است. مدیریت دانش در مدارس به مثابه بخشی ضروری و اساسی در موفقیت سازمان، دامنه ی گسترده ای از ایده های سازمانی، شامل نوآوری های راهبردی، اقتصادی، رفتاری و مدیریتی را دربرمی گیرد. امروزه دانش به عنوان مهم ترین سرمایه جایگزین سرمایه های مالی و فیزیکی شده است. محیط کسب و کار مبتنی بر دانش نیازمند رویکردی است که دارایی های ناملموس جدید سازمانی مثل دانش و شایستگی های منابع انسانی، نوآوری، روابط با مشتری، فرهنگ سازمانی، نظام ها و ساختار سازمانی را در بر می گیرد. از طرفی دیگر یکی از قابلیت های مهم سازمانی که می تواند به سازمان ها در خلق و تسهیم دانش کمک بسیار نماید و برای آن ها در مقایسه با سازمان های دیگر مزیت سازمانی پایدار ایجاد کند، سرمایه اجتماعی است دلایل متعددی مبنی بر اهمیت و ضرورت مطالعه سرمایه فکری، وجود دارد: اول آن که توجه استراتژیک بخش غیرانتفاعی به سوی منابع ذهنی معطوف می شود و توان پذیرش چالش های تحمیل شده از سوی محیط های بیرونی فزونی می یابد. دوم آن که سرمایه فکری محرک پیش برنده کلیدی در بهبود عملکرد و رقابت سازمانی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سرمایه فکری و مدیریت دانش در بین مدیران مدارس متوسطه دوم در شهرستان لردگان در سال تحصیلی ۱۳۹۹ است. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه ی آماری شامل کلیه مدیران مدارس متوسطه دوم به تعداد ۱۵۰ آزمودنی بود. روش نمونه گیری با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام شد.