بررسی اختلال فکری در دانش آموزان

در دنیای مدرنیزه امروز نام اختلالات رفتاری کودکان زیاد شنیده می شود. اما به راستی اختلال رفتاری چیست؟ هر نوع اختلال، در عملکردهای هیجانی، تحصیلی، اجتماعی فرد را اختلال روانی می خوانند. کودک با اختلالات رفتاری کودکی است، که رفتارهایش به اندازه ای نامناسب است که شرکت او را در کلاس درس، باعث از هم گسیختن حواس یا آشفتگی ذهنی سایر همکلاسان باشد و نیز فشاری بیش از حد به معلم وارد کند. انواع مختلف از اختلالات رفتاری در کودکان در منابع مختلف ذکر شده است که مهم ترین آن ها عبارتند از: اوتیسم، بیش فعالی/نقص توجه، سلوک، لجبازی- نافرمانی، تیک،... می باشد. توجه کردن به مشکلات دوران کودکی هم برای فرد و هم برای اجتماع حائز اهمیت است زیرا که این مشکلات اگر درمان نشوند به اختلالات بزرگسالی تبدیل می شوند. پس این اختلالات در کودکی حتی اگر گذرا و موقتی باشد، ممکن است یادگیری و رشد کودک را مختل کند. اغلب کودکان و نوجوانان با اختلالات رفتاری، احساسات منفی دارند و با دیگران بد رفتاری می کنند در بیشتر موارد از سوی همسالان و معلمان طرد می شوند در نتیجه فرصت های آموزش آنان کاهش می یابد، اگر چه معمولا فرض می شود این اختلال از سال های ابتدایی زندگی کودک آغاز می شود اما بیشتر این کودکان تا زمان ورود به مدرسه تشخیص داده نمی شوند. همانطور که قبلا گفته شد وقتی این کودکان وارد محیط های آموزشی می شوند یعنی مکانی که از آن ها انتظار می رود عملکردهایشان منظم تر و سازمان یافته تر شوند و با همسالان خود ارتباط موثری برقرار کنند اختلال آن ها تشخیص داده می شود. در کشور ما اولین آموزش های نیمه رسمی همزمان با ورود کودکان به مراکز پیش دبستانی شروع می شود وسن ورود این مراکز ۵ تا ۶ سال می باشد.