بررسی نارسانویسی در کودکان

سابقه و هدف: یکی از علائم اختلال نوشتن است. دانش آموز مبتلا توان نوشتاری و دستخط خوبی ندارد، املای او پر از غلط است و نقطه گذاری و دستور زبان او مشکل دارد. توانایی برقراری ارتباط با جملاتی که می نویسد، ندارد چون نمی تواند کلمات و جملات را درست به هم مرتبط کند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی و روش گردآوری اطلاعات آن، کتابخانه ای است. بدین صورت که از منابع کتابخانه ای نظیر: کتاب، مقاله، منابع خارجی و. . . و آموخته های محقق استفاده شده است. یافته ها: از نظر این پژوهش از جمله علل بروز این حالت سرعت زیاد قلم هنگام نوشتن، حرکت بیش از حد و سریع جانبی و بی توجهی به هماهنگی لازم برای نوشتن است. برای رفع این مشکل والدین یا معلم باید کلمه های یک جمله را به صورت کمرنگ یا نقطه چین بنویسند تا دانش آموز ضمن کامل کردن به فاصله ها هم توجه داشته باشد. نتیجه گیری: از مباحث ایراد شده نتیجه گرفته می شود که بچه هایی که نقطه و سرکش کم و زیاد می گذارند، نیاز به تقویت دقت دیداری و دقت و تمرکز دارند. اگر در سال اول دقت دانش آموز را افزایش ندهید در سال های بعد مشکل او بیشتر به چشم می آید و بی دقتی او به سایر دروسش منتقل خواهد شد. پس از همان سال اول برای تقویت دید او تلاش کنید. تمریناتی مانند اختلاف تصویر را پیدا کن، بگرد و پیدا کن، کارهای نقطه چین، شباهت را پیدا کن، بازی های دقتی و. . . می تواند دقت دانش آموز را افزایش دهد.