رابطه تحریف های شناختی و ناگویی هیجانی با تعارضات زوجین

پژوهش حاضر به بررسی رابطه تحریف های شناختی و ناگویی هیجانی با تعارضات زوجین پرداخت. نوع تحقیق توصیفی – همبستگی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش مراجعه کنندگان مطب های روان پزشکی و مامایی شهر تهران، در بهار سال ۱۳۹۹ به تعداد ۱۴۰ نفر بود، که تعداد ۱۰۳ نفر به روش تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد تحریف های شناختی عبدالله زاده و سالار (۱۳۸۹)، ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-۲۰) و پرسشنامه تعارضات زوجین MCQ ثنایی و براتی (۱۳۷۵) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده نرم افزار SPSS۱۹ بود. بین تحریف های شناختی (۰. ۰۰۱ > P) و ناگویی هیجانی (۰. ۰۰۱ > P) با تعارضات زوجین رابطه بود. بین مولفه های تحریف های شناختی (شخصی سازی، درشت بینی – ریز بینی، تفکر همه یا هیچ، بر چسب زدن، استدلال احساسی، بی توجهی به امر مثبت، فیلتر ذهنی و تعمیم مبالغه آمیز) (۰. ۰۰۱ > P) با تعارضات زوجین رابطه بود. بین مولفه های ناگویی هیجانی با تعارضات زوجین (۰. ۰۰۱ > P) رابطه بود.