جایگاه آموزش و ترویج در کشاورزی و عوامل موثر بر آن

بررسی و پردازش داده ها در زمینه آموزش کشاورزی به خوبی گویای این حقیقت ناگوار است که با وجود نظام تعریف شده آموزش کشاورزی در وزارتخانه های: علوم، تحقیقات و فناوری، آموزش و پرورش و جهاد کشاورزی، آنچه امروز به نام آموزش کشاورزی در وزارت جهاد کشاورزی مطرح می شود چیزی جز آموزش غیررسمی فنی حرفهای روستاییان نیست که آن هم با عبارت مهارت آموزی مطرح می شود. سبب این انحراف را که حتی به دانشگاه ها نیز رخنه کرده است می توان در واژه کارآفرینی یافت که اگر به درستی درک و اجرا می شد می توانست فرصت های کاری ارزشمند و گستردهای را در کشورمان پدید آورد؛ اما اکنون کارآفرینی در مفهوم اداری و عام اجرایی آن به خود اشتغالی اشاره دارد تا بار دولت را برای ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری در کشور سبک کند. این در حالی است که در اساس، پیش از پرداختن به ایجاد شغل ها و کارهای جدید، شاغلان بخش کشاورزی به دلیل استیلای عامل های فرار دهنده و بازدارنده، با فرسایش شدید مواجه شدهاند و حفظ کشاورز و مولد در بخش کشاورزی، به ویژه در رقابت با دیگر بخش های دولت، بسیار مشکل است. از طرفی ترویج کشاورزی به عنوان یکی از نهادهای مرتبط با روستا در نیل به توسعه انسانی، کشاورزی و روستایی نقش مهمی را ایفا می نماید. برخی از نقش های این نهاد انتخاب، ارزیابی و انتقال فناوری مناسب، تبادل اطلاعات و دانش، مساله یابی و مشاوره به روستاییان می باشد .دانش، روششناسی انتقال دانش و تبدیل یافته ها به زبان کشاورز، انگیزه و عشق به خدمت رسانی ترویجی، روحیه پیگیرانه و همچنین خستگی ناپذیری مولفه های اصلی کار ترویجی می باشد. با توجه به اهمیت آموزش و ترویج در بخش کشاورزی، ما نیاز یه تحقیق در این دو مورد مهم داریم