نقش مدرسه در تبیین و ترویج سبک زندگی اسلامی-ایرانی

سبک زندگی که شامل مجموعه رفتارها و الگوهای کنش هر فرد که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی می باشد اطلاق می شود و نشان دهنده کم و کیف نظام باورها و کنش های فرد است براین اساس سبک زندگی اسلامی-ایرانی،گونه ای از سبک زندگی است که بر پایه آمیختگی دو فرهنگ اسلامی و ایرانی باشد. در واقع مدرسه به عنوان مرکز آموزش و پرورش و خط مقدم تعلیم و تربیت رسمی و خانه دوم فرزندان جامعه،نقش غیر قابل انکاری در سرنوشت جامعه دارد.بنابراین نقش و تاثیر آموزش و پرورش و مدرسه بر تبیین،ترویج و تحقق سبک زندگی اسلامی-ایرانی بسیارمهم است و غفلت از آن موجب خسران و پشیمانی خواهدشد؛زیرا دانش آموزان بخش اعظمی از اوقات فراغت خود را در مدرسه و در ارتباط با سیستم آموزش و پرورش رسمی می گذرانند وبه صورت رسمی وغیر رسمی تحت تاثیر عوامل موجود درآن قرار می گیرند. سبک زندگی به علایق،نظرات، رفتارها و جهت گیری رفتاری یک فرد،گروه یا فرهنگ اشاره می کند.این اصطلاح نخستین بار توسط آلفرد آدلرروانشناس اتریشی استفاده شد. در سبک زندگی اسلامی،رفتارهای فرد مورد سنجش قرار می گیرد و هر رفتاری که بخواهد مبنای اسلامی داشته باشد باید حداقل هایی از زیربناهای شناختی و عاطفی اسلامی را داشته باشد.در سبک زندگی از دیدگاه روانشناسی، جامعه شناسی،علوم پزشکی و ... فقط به رفتار نگاه می شود،آن ها به نیت،عواطف و شناخت های افراد توجه نمی کنند. مهم ترین عامل تغییر و اصلاح سبک رفتار و کردار در زندگی و سوق دادن آن به سمت آموزه های دینی،تقویت باورهای قلبی نسبت به خداوند و اوصاف توحیدی و همچنین باور به وجود عالم قیامت است.