مقایسه احساس شرم، گناه و تحقیر در نوجوانان با و بدون اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی در دوران کودکی با کمرویی و بازداری رفتاری همراه است. به نظر میرسد که در افراد مبتلا به این اختلال، عواطف خودآگاه قوی وجود دارد که در بروز و تشدید علایم آنها نقش دارد. چنانچه شواهد پژوهشی نشان میدهد که شرم و گناه ممکن است در اختلالات اضطرابی نقش داشته باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه عواطف خودآگاه شرم، گناه و تحقیر در نوجوانان با و بدون اختلال اضطراب اجتماعی بود.پژوهش حاضر به صورت علی-مقایسه ای انجام شد. از طریق نمونه گیری هدفمند و با پرسشنامه غربالگری اختلال اضطراب اجتماعی و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته، تعداد ۲۵ نوجوان با اختلال اضطراب اجتماعی و ۲۵ نوجوان سالم همتاشده انتخاب شدند. هر دو گروه با مقیاس عاطفه خودآگاه (تانجی و درینگ، (۲۰۰۲ و مقیاس عزت نفس (روزنبرگ، (۱۹۶۵ مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با تحلیل واریانس یک متغیری مورد تجزیه و بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیلهای آنووا نشان داد که میانگین نمرات متغیر احساس شرم و احساس تحقیر در نوجوانان با اختلال اضطراب اجتماعی به صورت معنادار بیشتر از نوجوانان سالم بود. همچنین آنها عزت نفس پایین تری نسبت به نوجوانان سالم گزارش کردند. اما هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه در احساس گناه دیده نشد. این یافته ها نشان میدهد که عواطف خودآگاه از جمله احساس شرم و احساس تحقیر که در روابط اجتماعی جلوه گر میشوند، میتواند در تببین اختلال اضطراب اجتماعی نقش برجسته داشته باشد و در درمان آن مورد توجه قرار گیرند.