پیشبینی اضطراب کرونا توسط حمایت اجتماعی ادراک شده از طریق دشواری در تنظیم هیجان

همه گیری کرونا علاوه بر سلامت جسمی، تهدیدی برای سلامت روان نیز محسوب میشود. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی برازش مدلی بود که در آن روابط ساختاری سه متغیر اضطراب کرونا، حمایت اجتماعی ادراک شده و دشواری در تنظیم هیجان مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی (مدلیابی معادلات ساختاری) بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه حکیم طوس مشهد در سال ۱۴۰۱ و گروه نمونه شامل ۲۰۷ نفر از این افراد بود که با در نظر گرفتن معیارهای ورود و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های اضطراب کرونای علیپور، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراکشده و دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر را تکمیل نمودند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون حاکی از آن است که بین متغیر اضطراب کرونا، حمایتاجتماعی ادراک شده و دشواری در تنظیم هیجان به صورت دو به دو رابطه معناداری وجود دارد (p<۰/۰۵)، همچنین نتایج تحلیل مسیر که با نرم افزار آموس انجام شد حاکی از آن است که حمایتاجتماعی ادراکشده هم به صورت مستقیم و هم از طریق متغیر دشواری در تنظیم هیجان تبیینکننده اضطراب کرونا میباشد. با توجه به برازش مدل مطرح شده میتوان نتیجه گرفت، حمایتاجتماعی ادراکشده در افراد به طور مستقیم پیشبینیکننده اضطراب کرونای بالا بوده و علاوه بر این حمایت اجتماعی ادراک شده در افرادی که از دشواری در تنظیم هیجان پایینی برخوردار هستند به میزان بیشتری منجر به بروز اضطراب کرونا خواهد شد.