سبک های فرزندپروری و سبک های هویت و ارتباط آن ها با رفتارهای پرخطر در نوجوانان

مقدمه: از آنجایی که کودک در محیط خانواده رشد می کند، تربیت می شود و فرایند جامعه پذیری را تجربه می کند، ناکارآمدی خانواده ها در اتخاذ روش های تربیتی صحیح می تواند فرایند هویت یابی فرزندان را مختل کرده و موجب بروز انواع انحرافات اجتماعی در آن ها شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی سبک های فرزندپروری و سبک های هویت و ارتباط آن ها با رفتارهای پرخطر در نوجوانان شهر قزوین در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش شامل ۲۰۰ نفر دانش آموز پسر مقطع دبیرستان بود که به شیوه خوشه ای-تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه ها در این پژوهش عبارت بودند از: سبک فررزندپروری (PSDQ)، سبک های هویت (ISI) و پرسشنامه خطر-پذیری نوجوانان ایرانی (IARS). به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین سبک هویت سردرگم/اجتنابی با رفتارهای پرخطر رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین سبک های فرزند پروری اقتدار منطقی و مستبدانه سهم قابل ملاحظه ای در پیش بینی کسب هویت اطلاعاتی دارند. بین سبک های فرزندپروری با رفتارهای پرخطر نیز رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: ارتکاب به رفتارهای پر خطر را می توان از طریق سبک های فرزندپروری و سبک های هویت پیش-بینی کرد.