اثربخشی گروه درمانی سایکودرام شناختی _ رفتاری بر انگیزش پیشرفت تحصیلی و اضطراب امتحان دانشجویان سال اول مقطع کارشناسی دانشگاه شاندیز شهر مشهد

هدف پژوهش اثربخشی گروه درمانی سایکودرام شناختی رفتاری بر انگیزه پیشرفت تحصیلی و اضطراب امتحان دانشجویان بود. پژوهش با توجه به کاربرد عملی نتایج آن، در زمره تحقیقات کاربردی است و از نظر طرح تحقیق، نیمه آزمایشی دارای پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانشجویان کارشناسی موسسه آموزش عالی شاندیز هستند. از بین این افراد، با شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر که ملاک های ورود به پژوهش را داشته باشند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش۱۵N= و کنترل ۱۵N= جایگزین شدند . برای گردآوری داده ها از ابزارهای پژوهشی شامل: پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون (۱۹۵۷) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس استفاده گردید. به منظور تجزیه تحلیل داده ها، از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و برای بررسی و تحلیل فرضیه های پژوهش از آمار استنباطی شد و از آنجا که نمونه ها به صورت تصادفی در گروه ها جایگزین شدند و مقیاس اندازه گیری متغیرها فاصله ای می باشد، از آزمون های پارامتریک بهره گرفته شد. از بین آزمون های پارامتریک، از تحلیل کوواریانس چند متغییره استفاده شد. همچنین جهت سنجش توزیع نرمال ویژگی های اعضا در گروه ها از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف استفاده شد. تمامی مراحل تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار ۲۱SPSS صورت گرفته است. یافته ها نشان داد که گروه درمانی سایکودرام شناختی- رفتاری توانسته است به طور معنی داری باعث کاهش اضطراب امتحان و افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی شود (۰۸۸/۷۰F: و ۰Sig:) میزان تاثیر گذاری این مداخله درمانی بر اضطراب امتحان ۸۲ درصد و بر انگیزه پیشرفت تحصیلی ۶۸ درصد بوده است.