بررسی عوامل فرهنگی اجتماعی موثر بر پیشگیری از اعتیاد دختران جوان (۱۴ تا ۲۹ ساله) بدسرپرست شهر بردسیر

هدف اساسی از انجام این پژوهش بررسی عوامل فرهنگی- اجتماعی موثر بر پیشگیری از اعتیاد دختران جوان (۱۴ تا ۲۹ ساله) بدسرپرست شهر بردسیر در سال ۱۴۰۰بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی -پیمایشی است. جامعه موردمطالعه شامل کلیه دختران جوان دارای اعتیاد (۱۴ تا ۲۹ ساله) بدسرپرست تحت نظر بهزیستی و کلینیک های ترک اعتیاد شهر بردسیر در سال ۱۴۰۰ بوده است. حجم نمونه به دلیل محدود بودن و عدم دسترسی زنان معتاد و بدسرپرست ۱۰۰ نفر و روش نمونه گیری در دسترس بوده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس استاندارد ثابتی (۱۳۹۷) ، مقیاس ابعاد چهارگانه دین داری (بعد مناسکی، اعتقادی، تجربی و پیامدی) گلارک و استارک(۲۰۰۱) ، پرسشنامه استاندارد شدهleo serowl(۱۹۵۶) ، مقیاس استاندارد calan & etall(۲۰۰۸) ، Rasel& pilaau(۱۹۸۰)، مقیاس استاندارد هزار جریبی و صفری شالی(۲۰۰۶)، مقیاس استاندارد صادقی سروستانی و قادری (۲۰۰۹) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون استفاده گردید. نتایج حاکی از این بود که بین عوامل فرهنگی با پیشگیری از اعتیاد رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و بین عوامل اجتماعی با پیشگیری از اعتیاد رابطه منفی و معنادار وجود دارد. بین عوامل فرهنگی، امکانات فرهنگی و آموزشی، مصرف رسانه ای، سرمایه فرهنگی، گرایش های دینی رابطه معنی دار و به صورت افزایشی (مستقیم) و در سطح متوسط وجود دارد. یعنی با افزایش عوامل فرهنگی، امکانات فرهنگی و آموزشی، مصرف رسانه ای، سرمایه فرهنگی، گرایش های دینی، پیشگیری از اعتیاد افزایش پیدا می کند. همچنین بین عوامل اجتماعی، احساس آنومی، احساس محرومیت نسبی، احساس انزوای اجتماعی، گرایش به همسالان، باورهای عامیانه در ادبیات شفاهی با پیشگیری از اعتیاد رابطه معنی دار و کاهشی (معکوس) و در سطح متوسط وجود دارد. یعنی با افزایش عوامل اجتماعی، احساس آنومی، احساس محرومیت نسبی، احساس انزوای اجتماعی، گرایش به همسالان، باورهای عامیانه در ادبیات شفاهی، پیشگیری از اعتیاد کاهش پیدا می کند.