بررسی اعمال محافظه کاری در گزارش های شرکت های در خطر ورشکستگی

یکی از تعاریف محافظه کاری در حسابداری به شکل سنتی، از این قرار است: ((هیچ سودی را نپذیرید ، اما تمام زیان ها را شناسایی کنید)) . نپذیرفتن سود را می توان به این شکل تفسیر کرد: قبل از اینکه به شکل قانونی ادعایی نسبت به درآمدها مطرح شود، آن را شناسایی نکنیم. محافظه کاری در حسابداری به این معنی نیست که نتوان هیچ سودی را قبل از دریافت وجوه نقد شناسایی کرد، بلکه مساله ی اصلی، قابلیت تایید آن است . محافظه کاری محصول عدم اطمینان و ابهام است. هر زمان که حسابداران در ارزش گذاری دارایی ها یا بدهی ها با ابهام روبه رو میشوند، می توانند به محافظه کاری پناه برند. مطالعات نشان میدهد مدیران از طریق انتخاب سیاستهای خاص حسابداری ، تغییر در برآوردهای حسابداری و مدیریت اقلام تعهدی، سودهای گزارشی را تعدیل می کنند. از این رو بسیاری از حسابداران از محافظه کاری انتقاد میکنند. آنها معتقدند که محافظه کاری به جای ارزیابی واقع گرایانه ، موجب سوگیری سیستماتیک در گزارش های مالی می شود که این امر با برخی ویژگیهای کیفی مهم ، نظیر بیان صادقانه ، بی طرفی و قابلیت مقایسه (شامل ثبات رویه) در تضاد است.