بررسی ویژگی های محتوایی مکتب رمانتیسم فردی در سروده های واصف باختری
محل انتشار: جستارنامه ادبیات تطبیقی، دوره: 7، شماره: 24
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 240
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOSTR-7-24_001
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1402
چکیده مقاله:
رمانتیسم، مکتب ادبی، هنری و فلسفی است که در اواخر قرن هجدهم میلادی و اوایل قرن نوزدهم در حوزه ادبیات، در غرب به وجود آمد؛ سپس سایر جوامع را تحت تاثیر خود قرار داد و آثار تاثیرگذار و ارزنده ای در حوزه نثر و نظم به وجود آورد. مهم ترین ویژگی های این مکتب، بهره گیری از مکانهای دور افتاده و ناشناخته، تصویر موقعیت های اسرارآمیز، بازتاب اندوه و افسردگی درونی نویسنده، بیان احساسات و عواطف فردی، عدم توجه به عقلانیت و استفاده از نیروی تخیل است. بسیاری از شاعران در دوره معاصر از مکتب رمانتیسم به گونه های مختلف، تاثیر پذیرفتند. واصف باختری یکی از شعرای معاصر افغانی است که می توان او را به عنوان سمبل شعر معاصر افغانستان به حساب آورد. واصف با احاطه بی نظیر بر ادبیات کهن فارسی و تسلط بر ادبیات فارسی معاصر و شعر نو، دارای جایگاهی دست نیافتنی در شعر معاصر افغانستان است. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای، درصدد آن است تا میزان بهره گیری واصف از مکتب رمانتیسم فردی را شرح و تبیین کند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که می توان در سروده های واصف، مولفه های مکتب رمانتیسم فردی را مشاهده نمود. از بین ویژگی های متعدد رمانتیسم فردی، واصف بیشتر به طبیعت گرایی گرایش داشته است. پس از آن، بن مایههای تغزلی همچون عشق، تخیل و تصویر، نوستالژی، غم و اندوه، تنهایی و یاس و ناامیدی، نمود آشکارتری دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا ابراهیم آبادی
دانشجوی دکترای تخصصی گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
محمود صادق زاده
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران.
هادی حیدری نیا
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران.